¡bueas dias!
Amaai wat een dag , wat een dag.
Gisteren, na 34 km, ben ik kapot aangekomen in Astorga. Albergue Siervas de Maria (4€, heel groot, proper en mooi, gratis internet, kamers van 6 personen). Mijn schouders kapot en verstijfd, voeten vol blaren die opengegeaan waren en terug nieuwe erover en dan weer open enz. Heel lelijk, precies diepe brandwonden. Elke stap die ik zette was als messen die in mijn voeten sneden. Burning hell!! Op ' t einde bad ik de "droevige mysteries" ja, wadde: ' t was precies of ik ze echt beleefde.
de doodstrijd- de geseling- de doornenkroning- de kruisdraging- de kruising en de dood.
Toen ik eindelijk in de verte de prachtige kathedraal van Gaudi zag in Astorga, kreeg ik weer nieuwe moed om door te gaan. Maar ook dan was 't nog 4 km. En dit was echt wel een immense kwelling.
Vandaag mag ik hier een dag blijven. Normaal wordt da niet toegestaan, maar als ge ziek zijt of kapot of zo maken ze uitzondering. De man, Alfredo, een Portugees die hier als vrijwilliger de albergue uitbaat is ne vree gelovige mens en supervriendelijk . Hij heeft mijn voeten vol blaren (en hele zware) verzorgd en gezegd dak zeker vandaag ni mag stappen.
Iedereen zegt da mijne rugzak teveel weegt, ma ik kan niets lossen. De zak op zich weegt denk ik al 4 kilo en slaapzak ook 2.5 kilo. dan 1.5 liter water en de rest van bagage.
De anderen hebben een klein rugzakje mee en een slaapzak die amper 500 g weegt. Tja, ik zal mijn lesje geleerd hebben,ze! Ma 'k vind wel raar want op vorige reizen had ik ook zelfde schoenen en zelfde rugzak (die nog veel zwaarder geladen was) mee.
Nu stellen ze hier voor om een kleinere zak te gaan kopen en mijn grote rugzak met de post naar Santiago te sturen. Ja, 'k zal nog zien.
Ma bon, ' t is hier heel mooi en er zijn er nog een paar die hier een rustdag inlassen. Ik blijf samen met de Braziliaan Jose (wiens sandalen ik zopas gekregen heb om vandaag mee rond te wandelen) en de Spaanse (die voor mij naar de farmacia is gegaan om zalf en pleisters te halen). Jongens, iedereen springt hier voor elkaar in de bres! Ik had aan de Spaanse mijn lippenbalsem gegegven (zij was de hare kwijt en ik had er 2).Naastenlifede en hulpvaardigheid is hier alom tegenwoordig. Heel heel mooi!
DeMadrileense heeft een witte perro mee. Vree chic! De hele dag liep hij bij ons, aan de fonteintjes moest hij drinken. Ze heeft er wel ontzettend veel werk mee, ze. 't Is precies een klein kind. Ook zijn eten moet ze dragen. Ma ' t is een vree toffe. Ze woont in Madrid, is 28 jaar en heeft ook zowa een sabbat periode.
' t Was wel een prachtige tocht. 's Morgens was ik om 6u30 vertrokken met Thierry, den Belg. "Het heeft niet gevroren", zei hij! Alee, nu weet ik dat het 's nachts blijkbaar vriest... Ja, 's morgens is het inderdaad wel fris, ma van zodra je stapt, krijg je 't warm. Geleidelijk aan komt de zon op. En om 8u ontbeten we. Na een korte pauze ( 't is veel te koud om te blijven zitten: Je rug is nat en je koelt heel snel af) van 10 minuten, stapten we nog even door. Er kwam een lelijk stuk langs de snelweg. -Nu zijn er heel veel alternatieve wegen omdat op de plaats waar de oude weg liep nu overal autostrades lopen-. Zonde van het mooie pad!! Ma ja, de vooruitgang...
Om 10uur hield Thierry het niet meer uit van de pijn. Hij heeft sinds een aantal dagen ferm last van peesontstekingen. "Ik moet stoppen, want mijnen tendinitis doet teveel zeer", zei hij!! Haha was wel grappig, maar 't was wel zielig om hem te zien met tranen in zijn ogen. Ik vroeg of ik wat bij hem ñoest blijven of of ik iets kon doen, ma ik "mocht" verder gaan...
Berop bergaf, door velden, mooie dorpjes,... en heel veel toffe mensen ontmoet. Een groot stuk samengewandeld met een Canadese, Kelty, de Madrileense, Carene en de Braziliaan, Jose. Veel leute en mooie verhalen. Wel speciaal om constant in andere talen te converseren. Onderweg paar mensen van de vortige dag gekruist zoals Conor, de Ier en vele nieuwe andere mensen. Ze komen echt van overal speciaal om de camino te doen. Echt zot.
Ook deze nacht deelde ik een kamer met een Koreaanse, een Italiaanse en een Spaanse. Er zijn hier een tiental kamers met een 6-tal bedden (overal zijn het stapelbedden). En blijkbaar is het in de zomer vechten en koersen om als eerste in de herberg toe te komen om een plaatsje te hebben. Ja, er zijn hier veel mensen die de camino al voor de 5e ker doen!! Ze zeggen da het nu ideaal is qua volk, ma da wa het wel ontzettend treffen met het weer. In de zomer zit je met 100-150 mensen in de herbergen. (nu slechts een 10-20 man) .Een paar mensen kunnen binnen in bedden, de andere slapen buiten en er zijn slechts 2 douches! (kunde 't u voorstellen) Nu is da allemaal goe georganiseerd. Je wacht een beetje of eet wat of verzorgt je voeten, maakt een praatje, doet een wandelingske, rust wa uit op je bed en na een poosje is de douche vrij. Ma in de zomer ( = "en verano") moet da vreselijk zijn. Blijkbaar vertrekken sommigen om 4u ' s morgens in de duisternis, koersen ze als het ware de hele dag om dan een plekje in de herberg te hebben. Man man man, da moet toch ni leuk zijn. Je smeedt nu ook hechte banden en is iedereen vree content als je elkaar terugziet. Je deelt je verhalen van de dag, loopt een stukje te samen en als je zin hebt om alleen verder te gaan, doe je dat ook gewoon.
Gisterenavond hebben we weer samen gegeten. De Italiaan, Rodrigo, van Venetië kookte pasta con frutti di mare, de Fransen hadden voor lekker dessert (allemaal koekjes, pateetjes, zwarte en bruine chocolade) gezorgd. Ook de lekkere Spaanse wijn van deze streek ontbrak niet. Da' s ook zoiets bijzonders: hier eet en drinkt oedereen MET MATE. 2 kleine glaasjes wijn, veel verse groenten en fruit, gezond eten, echt wel heel chic.
Er at ook een jong Iers koppel mee. Ze hebben elkaar leren kennen in België!! Vree chic. Beide studeerden ze 18 maanden in Leuven en fell in love... Why they 're here? Een Belgische vriendin had deze tocht gedaan en raadde hen aan de tocht ondernemen.
Tijdens het koken viel de electriciteit wel uit (ik waande me terug in Senegal), wat ook wel weer voor boeiende taferelen zorgde!
Ja, ik vlieg hier buiten: Ze gaan alles kuisen( overal is 't heel erg proper!! ook zeer aangenaam)
straks om 10 uur kan ik eens naar de mis gaan, t zal me deugd doen.
¡Alee, hasta luego!
ilse
PS:
- enkele foto's te zien op http://www.facebook.com/
- website van hier: http://www.caminodesantiagoastorga.com/
Amaai wat een dag , wat een dag.
Gisteren, na 34 km, ben ik kapot aangekomen in Astorga. Albergue Siervas de Maria (4€, heel groot, proper en mooi, gratis internet, kamers van 6 personen). Mijn schouders kapot en verstijfd, voeten vol blaren die opengegeaan waren en terug nieuwe erover en dan weer open enz. Heel lelijk, precies diepe brandwonden. Elke stap die ik zette was als messen die in mijn voeten sneden. Burning hell!! Op ' t einde bad ik de "droevige mysteries" ja, wadde: ' t was precies of ik ze echt beleefde.
de doodstrijd- de geseling- de doornenkroning- de kruisdraging- de kruising en de dood.
Toen ik eindelijk in de verte de prachtige kathedraal van Gaudi zag in Astorga, kreeg ik weer nieuwe moed om door te gaan. Maar ook dan was 't nog 4 km. En dit was echt wel een immense kwelling.
Vandaag mag ik hier een dag blijven. Normaal wordt da niet toegestaan, maar als ge ziek zijt of kapot of zo maken ze uitzondering. De man, Alfredo, een Portugees die hier als vrijwilliger de albergue uitbaat is ne vree gelovige mens en supervriendelijk . Hij heeft mijn voeten vol blaren (en hele zware) verzorgd en gezegd dak zeker vandaag ni mag stappen.
Iedereen zegt da mijne rugzak teveel weegt, ma ik kan niets lossen. De zak op zich weegt denk ik al 4 kilo en slaapzak ook 2.5 kilo. dan 1.5 liter water en de rest van bagage.
De anderen hebben een klein rugzakje mee en een slaapzak die amper 500 g weegt. Tja, ik zal mijn lesje geleerd hebben,ze! Ma 'k vind wel raar want op vorige reizen had ik ook zelfde schoenen en zelfde rugzak (die nog veel zwaarder geladen was) mee.
Nu stellen ze hier voor om een kleinere zak te gaan kopen en mijn grote rugzak met de post naar Santiago te sturen. Ja, 'k zal nog zien.
Ma bon, ' t is hier heel mooi en er zijn er nog een paar die hier een rustdag inlassen. Ik blijf samen met de Braziliaan Jose (wiens sandalen ik zopas gekregen heb om vandaag mee rond te wandelen) en de Spaanse (die voor mij naar de farmacia is gegaan om zalf en pleisters te halen). Jongens, iedereen springt hier voor elkaar in de bres! Ik had aan de Spaanse mijn lippenbalsem gegegven (zij was de hare kwijt en ik had er 2).Naastenlifede en hulpvaardigheid is hier alom tegenwoordig. Heel heel mooi!
DeMadrileense heeft een witte perro mee. Vree chic! De hele dag liep hij bij ons, aan de fonteintjes moest hij drinken. Ze heeft er wel ontzettend veel werk mee, ze. 't Is precies een klein kind. Ook zijn eten moet ze dragen. Ma ' t is een vree toffe. Ze woont in Madrid, is 28 jaar en heeft ook zowa een sabbat periode.
' t Was wel een prachtige tocht. 's Morgens was ik om 6u30 vertrokken met Thierry, den Belg. "Het heeft niet gevroren", zei hij! Alee, nu weet ik dat het 's nachts blijkbaar vriest... Ja, 's morgens is het inderdaad wel fris, ma van zodra je stapt, krijg je 't warm. Geleidelijk aan komt de zon op. En om 8u ontbeten we. Na een korte pauze ( 't is veel te koud om te blijven zitten: Je rug is nat en je koelt heel snel af) van 10 minuten, stapten we nog even door. Er kwam een lelijk stuk langs de snelweg. -Nu zijn er heel veel alternatieve wegen omdat op de plaats waar de oude weg liep nu overal autostrades lopen-. Zonde van het mooie pad!! Ma ja, de vooruitgang...
Om 10uur hield Thierry het niet meer uit van de pijn. Hij heeft sinds een aantal dagen ferm last van peesontstekingen. "Ik moet stoppen, want mijnen tendinitis doet teveel zeer", zei hij!! Haha was wel grappig, maar 't was wel zielig om hem te zien met tranen in zijn ogen. Ik vroeg of ik wat bij hem ñoest blijven of of ik iets kon doen, ma ik "mocht" verder gaan...
Berop bergaf, door velden, mooie dorpjes,... en heel veel toffe mensen ontmoet. Een groot stuk samengewandeld met een Canadese, Kelty, de Madrileense, Carene en de Braziliaan, Jose. Veel leute en mooie verhalen. Wel speciaal om constant in andere talen te converseren. Onderweg paar mensen van de vortige dag gekruist zoals Conor, de Ier en vele nieuwe andere mensen. Ze komen echt van overal speciaal om de camino te doen. Echt zot.
Ook deze nacht deelde ik een kamer met een Koreaanse, een Italiaanse en een Spaanse. Er zijn hier een tiental kamers met een 6-tal bedden (overal zijn het stapelbedden). En blijkbaar is het in de zomer vechten en koersen om als eerste in de herberg toe te komen om een plaatsje te hebben. Ja, er zijn hier veel mensen die de camino al voor de 5e ker doen!! Ze zeggen da het nu ideaal is qua volk, ma da wa het wel ontzettend treffen met het weer. In de zomer zit je met 100-150 mensen in de herbergen. (nu slechts een 10-20 man) .Een paar mensen kunnen binnen in bedden, de andere slapen buiten en er zijn slechts 2 douches! (kunde 't u voorstellen) Nu is da allemaal goe georganiseerd. Je wacht een beetje of eet wat of verzorgt je voeten, maakt een praatje, doet een wandelingske, rust wa uit op je bed en na een poosje is de douche vrij. Ma in de zomer ( = "en verano") moet da vreselijk zijn. Blijkbaar vertrekken sommigen om 4u ' s morgens in de duisternis, koersen ze als het ware de hele dag om dan een plekje in de herberg te hebben. Man man man, da moet toch ni leuk zijn. Je smeedt nu ook hechte banden en is iedereen vree content als je elkaar terugziet. Je deelt je verhalen van de dag, loopt een stukje te samen en als je zin hebt om alleen verder te gaan, doe je dat ook gewoon.
Gisterenavond hebben we weer samen gegeten. De Italiaan, Rodrigo, van Venetië kookte pasta con frutti di mare, de Fransen hadden voor lekker dessert (allemaal koekjes, pateetjes, zwarte en bruine chocolade) gezorgd. Ook de lekkere Spaanse wijn van deze streek ontbrak niet. Da' s ook zoiets bijzonders: hier eet en drinkt oedereen MET MATE. 2 kleine glaasjes wijn, veel verse groenten en fruit, gezond eten, echt wel heel chic.
Er at ook een jong Iers koppel mee. Ze hebben elkaar leren kennen in België!! Vree chic. Beide studeerden ze 18 maanden in Leuven en fell in love... Why they 're here? Een Belgische vriendin had deze tocht gedaan en raadde hen aan de tocht ondernemen.
Tijdens het koken viel de electriciteit wel uit (ik waande me terug in Senegal), wat ook wel weer voor boeiende taferelen zorgde!
Ja, ik vlieg hier buiten: Ze gaan alles kuisen( overal is 't heel erg proper!! ook zeer aangenaam)
straks om 10 uur kan ik eens naar de mis gaan, t zal me deugd doen.
¡Alee, hasta luego!
ilse
PS:
- enkele foto's te zien op http://www.facebook.com/
- website van hier: http://www.caminodesantiagoastorga.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten