Sarria-Portomarin

In Sarria ging ik na mijn dutje wa rondwandelen. Ik vond het super raar dat ik nog helemaal alleen in de herberg was en besloot te veranderen. Snel vond ik de andere, 6€, gratis internet, keuken, groot terras, kamer met haard, goede slaapkamers en grote badkamers. Ik veranderde en op mijn terugtocht kwam ik Conor de Ier met de baard, Vinzenz de Duitser, Juan de Spaanse hippie, Joseph de Tsjechische "profeet" en Thierry de Belg tegen. Ze zaten in een parkje bier te drinen en riepen me.
Heeeeey !! Zo lang geleden!! hoe is het met je?? Na onze verhalen, vroegen ze in welke herberg ik sliep. Ze besloten ook in deze te gaan.
's Avonds koken de meeste mensen samen. Heel erg gezellig en veel ambiance id keuken. Ik had echter nog veel last van maag en zei dak zelf iets zou bereiden. Ik at kip met broccoli. Mmmmmmm heerlijk. Nadien voelde i me al stukken beter.
Na heeeeel lang internet (ja, den blog moest wa geüpdate worden, ee) en wa babbelen, zei de herbergier dat er gratis drank id herberg was. Ik zei dak ziek was en ni zou drinken, ma dak graag op zijn uitnodigig inging.
Toen ik aankwam, zat iedereen lekker gezellig bij de haard te babbelen en te nippen van de schnapps... (Er waren 3 soorte likeuren. Straf, straffer, strafst).
Philip de Duitser sliep in de herberg naast ons, 8€, waar je lakens en dekens kreeg. Hij was de enige van de "jonge garde" en daarom bracht hij de avond door bij ons. ( De meesten herbergiers doen daar niet moeilijk om. Er zijn meestal 2-3 refugio's en wat hostals en hotels. Als je dus s aonds de dag alleen beëindigt, moet je op zoek gaan naar de anderen alsje gezelschap wenst. Maar meestal spreek je op voorhand af, of wacht je elkaar wat op id bar ih dorp)
Goed, het haardvuur.
Het nippen van het glas werd naarmate de avond en nacht viel gieten en zuipen... grootse verhalen werden geopenbaard en de lachbatterijen werden ten volle opgeladen. De sfeer was optimaal. Geleidelijk aan besloot iemand zijn nest in te kruipen. Tot het haardvuur uiteindelijk alleen achterbleef...

't Was een mooie avond...

Next day: Sarria-Portomarin

Hele dag alleen gewandeld, mooi weer gehad, wel nog heel erg zwak en buik maakte constant lawaai, ook constant boeren laten... ambetant. Hopelijk snel voorbij.
Na 22 km aangekomst in Portomarin. Het laatste eind bergop (stadscentrum ligt op redelijke hoogte). Ik vond de grote herberg niet en besloot wat in de zon te ontspannen. Aa de kerk zag ik Annelies, de vrouw van Noorwegen die ik de eerste keer in Ponferrada was tegengekomen. (zij had de hele nacht liggen hoesten en iedereen wakker gehouden.)
We praatten wat en ze zei dat ze een hele goede privE herberg had gevonden. Ik ging erheen, 8€, en kreeg van de knappe en megasy`mpathieke Spajaard een eigen kamer met mega grote badkamer!! De deur was echter een gordijn- ma eigenlijk is dit niet vermeldenswaardig- Potverdorie da was wel eens chic, ze. ¡ GRACIAS!

De zon scheen VOLLEN BAK id kamer en badkamer, er waren reusachtige vensters en het uitzicht was wondermooi! Ik kleedde me uit en waw, wat een euforisch moment! Hoe zalig was dit!! Ik stond daar gewoon naakt in de zon te douchen met uitzicht op de bergen! Mega ! WAW!' k Wou foto's trekken, ma ja, die kon, of beter wou ik toch nooit " publiceren" en 'k besloot dus gewoon te genieten vh moment. Onbeschrijfelijk...

Nadien deed ik boodschappen voor de volgende dag, bezocht de kerk en wou 's avonds warm eten ih restaurant (want er was geen keuken en ik snakte wederom naar iets warms). Nog steeds had ik geen andere mensen gezien. Vreemd. Om 7u ging ik naar de mis (heel mooi kerkje) en toen ik terugkeerde naar de herberg, zaten Joel de Fransman, Annelies van Noorwegen, Monique en Alain van Frankrijk aan tafel. Ze wilden juist bestellen en vroeg of ik mee at. Graag. We aten de Pelgrimsmenu (soep- vis- kaas met fruit) en 't smaakte. Ik voelde me weer wa op krachte komen en toen de "oudjes" -45+, sorry, ze - hun bed opzochten (zij lagen allemaal samen in 1 grote kamer!!), had ik nog een goede babbel met Annelies. Ze wou nog kort een sigaretje roken, ma uiteindelijk raakte haar pakje half op. Ja, we bleven plakken... Toen zei ze da ze naar bed moest want ze zou de morgen erop met Joel wandelen en hij wou om 6uur vertrekken. 'k Wenste haar een goede nacht toe en 'k had vree zin om nog wa verder te lezen in mijn boek bij de haard. Zalig...

Na een paar uurkes lag ook ik in mjn slaapzak in dromenland.