KOEKOEK!!
waw, Waw, WAW!!
zaaaaaaaaaaaaalig is het geweest!!
Vandaag ben ik aangekomen in Sarria en hier is er terug internet ter beschikking, dus snel even updaten.
Na de dag in Astorga ben ik vol goede moed vertrokken naar Foncebadon.(klim van 800-1500 meter). Met mijn nieuwe rugzak VLOOG ik als het ware over de bergen. Ik stak precies iedereen voorbij en niemand geloofde zijn ogen. " WAW, are you the girl with the heavy backpack and the sore feet?" Yes, that' s me. Amaai, de hele dag moest ik dit aanhoren. Vond ik wel wa raar, ma eigenlijk ook wel chic. Ja, de bergen zijn voor mij ideaal. daar voel ik me volledig in mijn element!! De omgeving is wonderschoon. De zon scheen, het landschap bestond uit bergen, overal heel erg rustig, en ik maaar klimmen. 'k Ging vooruit als een sneltrein. 'k Was doodcontent dak die beslissing om rug- en slaapzak te wisselen gemaakt had. Gracias Alfredo!!
In de namiddag kwam ik als eerste aan in Rabanal. De meesten stoppen hier na Astorga. Ik vroeg aan de vrouw van de herberg waar 't volgende dorp was: "25 kilometer verder", ja ik moest dus stoppen of ' zou donker zijn eer ik aankwam. Ik"checkte in", ging douchen en nestelde me op een mooi zonovergoten plekje. 'k Had die dag niet veel gegeten en 'k had honger als een beer. Na een bezoek aan het stadje - lees spookdorp, want naast 1 kerkje was er niets- en het bekijken van de lijst in 2 restaurants - overal kun je de Pelgrmsmenu eten. Soep, vlees of vis en dessert. Blijkbaar heel erg vettig en echt niet lekker.10euro.- besloot Maccaroni, 3 euro te bestellen in de herberg. Heel erg vettigen bazaar: gekookte penne en een vette rode saus met spekbrokken, meer vet dan spek, maar 't smaakte ongelooflijk.
Intussen kwam er nog een pelgrim aan die ik al dikwijls had ontmoet. Een man van 55 jaar, Joel, die 4 kinderen heeft en nu helemaal alleen de Route doet om even te bezinnen. Zijn vrouw had geen zin om me te gaan en hij is nu al 2 maanden helemaal alleen op pad ( betekent dus ook: zelf inkopen doen, koken wassen en plassen). We hebben al een aantal keer een goede babbel gehad en ook nu weer was 't van dat. Hij vertelde nu echter dat de moed hem een beetje in de schoenen zit. "C 'est pas bon d' être separé si longtemps de ma femme, elle me manque beaucoup et je désire énormément de la revoir" Schoon toch, ee. Ja, de vrouw komt hem in Santiago oppikken en dan gaan ze " schoolsgewijs", dit is een uitdrukking ih Frans die betekent: heel op ' t gemakske, zonder stress, terug naar huis, Parijs. Zoooooo romantisch....
Ok, ik dwaal af. Na mijn Aquariuske en de "Macaroni español" kreeg ik het immens koud. Ik was nog totaal ni moe en vree in form en 'k begon te denken om nog een stukje verder te gaan. Een Israêlisch meisje kwam aam en vroeg aan de vrouw waar de volgende herberg was: " op 8km" Ik hoorde dit en was kwaad omdat de hospitaliere tegen me gelogen had. ( achteraf gezien denk ik dat zij door mij wa volk wou aatrekken in haar herberg. "volk trekt volk") De Franse man zei: si je serais vous, je ne le ferais pas, mais tu es grande donc tu dois decider toi-même, n' est-ce pas?
Op da moment kwam de Zwitserse aan. Een meisje van 20 jaar die in Zwitserland de voordeur heeft dicht getrokken en op pad gegaan is. Châpeau, ze! Ge moet het maar doen. Ze verlangt wel enorm om in Santiago aan te komen. Tot in Frankrijk heeft ze zich heel erg goeg gevoeld, ma vanaf Spanje eet ze enkel wit sponsbrood, geen groenten, geen vezels en enkel vettige spijs. Het werkt immens op haar lichaam. Ook voelt ze zich heel erg smerig. Ja, soms kan je hier je was doen en is een wasmachine voorzien, ma meestal is' t buiten in de waskuip te doen...
Alles is hier trouwens buiten te doen.
Goed, ik vroeg haar of ze zin had om nog een stukje mee te lopen met me en of zij dacht dat het verstandig was om nu nog te vertekken, maar ze was volledig naar de kloten. Heel de nacht overgegeven en diaree gehad. Ze wou in bed kruipen en slapen. " Als je wilt aankomen kom je aan, zei ze!!! "
't Was toen al 4 uur en ' k besloot alles weer in te pakken en te vertrekken voor ' t donker werd.
De dame van de herberg kon er ni mee lachen, ma gaf uiteindelijk mijn geld terug.
In recordtempo kwam ik in Foncebadon aan. Een " Boeddhistische herberg, beetje vreemd en opengehouden door allemaal vrouwen met piercings, joints smorend, rare kledij...
Moet hier even plaats maken voor iemand die snel mailke wil verzenden.
tot straks
waw, Waw, WAW!!
zaaaaaaaaaaaaalig is het geweest!!
Vandaag ben ik aangekomen in Sarria en hier is er terug internet ter beschikking, dus snel even updaten.
Na de dag in Astorga ben ik vol goede moed vertrokken naar Foncebadon.(klim van 800-1500 meter). Met mijn nieuwe rugzak VLOOG ik als het ware over de bergen. Ik stak precies iedereen voorbij en niemand geloofde zijn ogen. " WAW, are you the girl with the heavy backpack and the sore feet?" Yes, that' s me. Amaai, de hele dag moest ik dit aanhoren. Vond ik wel wa raar, ma eigenlijk ook wel chic. Ja, de bergen zijn voor mij ideaal. daar voel ik me volledig in mijn element!! De omgeving is wonderschoon. De zon scheen, het landschap bestond uit bergen, overal heel erg rustig, en ik maaar klimmen. 'k Ging vooruit als een sneltrein. 'k Was doodcontent dak die beslissing om rug- en slaapzak te wisselen gemaakt had. Gracias Alfredo!!
In de namiddag kwam ik als eerste aan in Rabanal. De meesten stoppen hier na Astorga. Ik vroeg aan de vrouw van de herberg waar 't volgende dorp was: "25 kilometer verder", ja ik moest dus stoppen of ' zou donker zijn eer ik aankwam. Ik"checkte in", ging douchen en nestelde me op een mooi zonovergoten plekje. 'k Had die dag niet veel gegeten en 'k had honger als een beer. Na een bezoek aan het stadje - lees spookdorp, want naast 1 kerkje was er niets- en het bekijken van de lijst in 2 restaurants - overal kun je de Pelgrmsmenu eten. Soep, vlees of vis en dessert. Blijkbaar heel erg vettig en echt niet lekker.10euro.- besloot Maccaroni, 3 euro te bestellen in de herberg. Heel erg vettigen bazaar: gekookte penne en een vette rode saus met spekbrokken, meer vet dan spek, maar 't smaakte ongelooflijk.
Intussen kwam er nog een pelgrim aan die ik al dikwijls had ontmoet. Een man van 55 jaar, Joel, die 4 kinderen heeft en nu helemaal alleen de Route doet om even te bezinnen. Zijn vrouw had geen zin om me te gaan en hij is nu al 2 maanden helemaal alleen op pad ( betekent dus ook: zelf inkopen doen, koken wassen en plassen). We hebben al een aantal keer een goede babbel gehad en ook nu weer was 't van dat. Hij vertelde nu echter dat de moed hem een beetje in de schoenen zit. "C 'est pas bon d' être separé si longtemps de ma femme, elle me manque beaucoup et je désire énormément de la revoir" Schoon toch, ee. Ja, de vrouw komt hem in Santiago oppikken en dan gaan ze " schoolsgewijs", dit is een uitdrukking ih Frans die betekent: heel op ' t gemakske, zonder stress, terug naar huis, Parijs. Zoooooo romantisch....
Ok, ik dwaal af. Na mijn Aquariuske en de "Macaroni español" kreeg ik het immens koud. Ik was nog totaal ni moe en vree in form en 'k begon te denken om nog een stukje verder te gaan. Een Israêlisch meisje kwam aam en vroeg aan de vrouw waar de volgende herberg was: " op 8km" Ik hoorde dit en was kwaad omdat de hospitaliere tegen me gelogen had. ( achteraf gezien denk ik dat zij door mij wa volk wou aatrekken in haar herberg. "volk trekt volk") De Franse man zei: si je serais vous, je ne le ferais pas, mais tu es grande donc tu dois decider toi-même, n' est-ce pas?
Op da moment kwam de Zwitserse aan. Een meisje van 20 jaar die in Zwitserland de voordeur heeft dicht getrokken en op pad gegaan is. Châpeau, ze! Ge moet het maar doen. Ze verlangt wel enorm om in Santiago aan te komen. Tot in Frankrijk heeft ze zich heel erg goeg gevoeld, ma vanaf Spanje eet ze enkel wit sponsbrood, geen groenten, geen vezels en enkel vettige spijs. Het werkt immens op haar lichaam. Ook voelt ze zich heel erg smerig. Ja, soms kan je hier je was doen en is een wasmachine voorzien, ma meestal is' t buiten in de waskuip te doen...
Alles is hier trouwens buiten te doen.
Goed, ik vroeg haar of ze zin had om nog een stukje mee te lopen met me en of zij dacht dat het verstandig was om nu nog te vertekken, maar ze was volledig naar de kloten. Heel de nacht overgegeven en diaree gehad. Ze wou in bed kruipen en slapen. " Als je wilt aankomen kom je aan, zei ze!!! "
't Was toen al 4 uur en ' k besloot alles weer in te pakken en te vertrekken voor ' t donker werd.
De dame van de herberg kon er ni mee lachen, ma gaf uiteindelijk mijn geld terug.
In recordtempo kwam ik in Foncebadon aan. Een " Boeddhistische herberg, beetje vreemd en opengehouden door allemaal vrouwen met piercings, joints smorend, rare kledij...
Moet hier even plaats maken voor iemand die snel mailke wil verzenden.
tot straks
Geen opmerkingen:
Een reactie posten