¡Hola!
Yipla! Etappe 1 zit er op. Amaai, 't is een intensieve eerste dag geweest!
Deze morgen Leon verlaten (was al 9u, want had redelijk lang gemaild) en deze middag om 16u aangekomen in Chozas de Arriba, en el refugio de Jesus. Wederom een heel grote mooie refugio! Bijdrage: volundad (vrij te kiewen). Wel alles buiten te doen en na 16 u koelt het ferm af. Ook matrassen buiten- moet zalig zijn om in de zomer buiten te slapen- ma er zijn ook kamers vrij en daar heb ik me genesteld. Heel grappig: esta noche deel ik de cama met ... n' een Belg!!
Bon, "la storia del dia" (of da nu Spaans is of Italiaans, ik weet het ni) :
Na slechts 15 minuten wandelen van de albergue vond ik de eerste Sint-Jacobsschelp die me zou leiden op de weg! De zon scheen (jaja, in de zon is 't hier 20 graden!! in de schaduw 13), de mensen zijn supervriendelijk met de camino pelgrims en ik besefte dak nu en España zat!! Mijn vreugde kon ni meer op!
Na een uurke stappen heb ik een heerlijke tros witte druiven gekocht die heel snel en smakkerig en smeuig en sappig en ... overheerlijk smaakten! Es muy rico!
Nadien ook nog in een "panaderia" "pan integral" en kaas gekocht voor onderweg.
Aanvankelijk liep het pad gewoon langs een drukke straat, ma ik voelde me gelukkig en ten deerde me niet.
Na weer een uur stuurde ne policia me de verkeerde weg op. Ik zag geen borden meer, geen schelpen ( ja, ge moet dus constant goe rondkijken op de grond en in de lucht of je geen schelpen ziet. ) en liep ook helemaal alleen op een grindwegske leidend naar Niemandsland...
In de verte zag ik een oude señora het land bewerken en vroeg haar de weg. Lap, helemaal verkeerd. Nu, niet getreurd, ik keerde were en ne oudere señor liep een stukske met me mee. Nogmaals, IEDEREEN is hier ongelooflijk vriendelijk met caminogangers!!! Amaai, da's toch wel iets speciaals, ze! Als ze u een dienst kunnen bewijzen, twijfelen ze geen seconde. Ook in de winkel zeggen ze steeds "buen camino!" als ge vertrekt! Da doet echt deugd. Mooi, heel mooi.
Na de weg terug te hebben gevonden, stopte ik even bij een klein beekje. Er was nog iemand daar. Vincent, ne Duitse jongen. We grussten einander und schlugen vor zusammen zu wandern. En zo geschiede het. Den ganzen Tag haben wir geredet über viele viele Sachen. Es war sehr gemütlich. Hij zei dat hij vandaag een alternatieve weg zou nemen omdat de "antieke weg" langs industrieterreinen enz. loopt. Ook het stukje dat ik reeds gelopen had van Leon had hij met de bus gedaan omdat het niet mooi is. Tja, ik heb geen kaart of niets bij me en weet dus ook ni waar de weg me brengen zal.
' t Was een heel mooie, maar ook lastige dag. We liepen langs velden, door heuvelend redelijk dor landschap, picnickten op een bankske langs de weg ( ook hij ha een pan integral , kaas en salami mee. 't Was wel grappig da we onze maaltijden wa deelden. Vincent had zelfs in een potje peper en zout mee! En als dokter in spe, gebood hij me een mandarinetje en een stukske zwarte chocolade als Nachtisch zu essen. Mmmmmmm....)
Na een deugddoende maaltijd stapten we weer verder. En die rugzak woog al een heel pak meer! Amaai, da zal mog zwoegen worden... We vertelden over koetjes en kalfjes- weliswaar auf Deutsch- Hij had als civiele dienst (nog steeds verplicht in Duitsland) 18 maanden in Argentinië gezeten. Boeiende verhalen... Waar is den tijd van Peru??? (al de mooie herinneringen kwamen weer naar boven)
In de namiddag stelde hij voor zijn "nieuwe familie" te bezoeken in een dorpje da we passeerden. Ja, de mensen die van na de Pyreneeën gestart zijn, groepen ' s avonds zo wat samen om verhalen uit te wisselen, samen te koken enz. Hij noemt hen zijn nieuwe familie.
Nu, in de bar waren ze niet, we besloten dan maar met 2 wa te drinken en el sol! Zaaaaalig. Mijn rug was "zjeekenat" en dan doet da supergoe da de zon daarop schijnt. Ik wist dat ik blaren had, ma durfde mijn schoenen niet uit te doen.
Na een klein uurke pauze en 2 bierkes (kwestie van alle verloren mineralen weer op te krikken) trokken we verder. Amaai, mijn voeten brandden van de pijn! Ma ik wou ni stoppen omdat het ni meer heel ver was.
Aangekomen in de albergue de Jesus, werden we hartelijk ontvangen door Vincents nieuwe familie en de baas van de refugio. Na een rondleiding en kamerinstallatie, ben ik in den zaligen warmen douche gesprongen. Heerlijk is dat. ' s Avonds koelt het hier heel snel af en gezien ik wederom een kletsnatte rug had, wou ik asap douchen en verse warme kledij aantrekken.
Naar de winkel geweest om avondeten te kopen en het thuisfront od hoogte brengen van de avonturen. Hier weer gratis internet ter beschikking (is nu al de 2e keer en blijkbaar heel uitzonderlijk) . Ik weet niet of ik elke dag zo'n verslag zal schrijven, ma goed da zien we nog wel.
Mijn schouders en heupen doen pijn, mijn hielen zijn versierd met 2 hele grote blaren en mijn grote tenen ook! Da wordt afzien!!
De anderen die hier zijn hebben al een buik-en maagplaag gehad!(3 dagen kotsen, zwak zijn en diarree) Dat belooft!
Straks potje koken met de andere caminagangers, lekker slapen en morgen fris aan een nieuwe dag beginnen...
De eerste dag is history.
Ik hoop dat er nog veel zo'n mooie dagen mogen volgen...
ilse
Yipla! Etappe 1 zit er op. Amaai, 't is een intensieve eerste dag geweest!
Deze morgen Leon verlaten (was al 9u, want had redelijk lang gemaild) en deze middag om 16u aangekomen in Chozas de Arriba, en el refugio de Jesus. Wederom een heel grote mooie refugio! Bijdrage: volundad (vrij te kiewen). Wel alles buiten te doen en na 16 u koelt het ferm af. Ook matrassen buiten- moet zalig zijn om in de zomer buiten te slapen- ma er zijn ook kamers vrij en daar heb ik me genesteld. Heel grappig: esta noche deel ik de cama met ... n' een Belg!!
Bon, "la storia del dia" (of da nu Spaans is of Italiaans, ik weet het ni) :
Na slechts 15 minuten wandelen van de albergue vond ik de eerste Sint-Jacobsschelp die me zou leiden op de weg! De zon scheen (jaja, in de zon is 't hier 20 graden!! in de schaduw 13), de mensen zijn supervriendelijk met de camino pelgrims en ik besefte dak nu en España zat!! Mijn vreugde kon ni meer op!
Na een uurke stappen heb ik een heerlijke tros witte druiven gekocht die heel snel en smakkerig en smeuig en sappig en ... overheerlijk smaakten! Es muy rico!
Nadien ook nog in een "panaderia" "pan integral" en kaas gekocht voor onderweg.
Aanvankelijk liep het pad gewoon langs een drukke straat, ma ik voelde me gelukkig en ten deerde me niet.
Na weer een uur stuurde ne policia me de verkeerde weg op. Ik zag geen borden meer, geen schelpen ( ja, ge moet dus constant goe rondkijken op de grond en in de lucht of je geen schelpen ziet. ) en liep ook helemaal alleen op een grindwegske leidend naar Niemandsland...
In de verte zag ik een oude señora het land bewerken en vroeg haar de weg. Lap, helemaal verkeerd. Nu, niet getreurd, ik keerde were en ne oudere señor liep een stukske met me mee. Nogmaals, IEDEREEN is hier ongelooflijk vriendelijk met caminogangers!!! Amaai, da's toch wel iets speciaals, ze! Als ze u een dienst kunnen bewijzen, twijfelen ze geen seconde. Ook in de winkel zeggen ze steeds "buen camino!" als ge vertrekt! Da doet echt deugd. Mooi, heel mooi.
Na de weg terug te hebben gevonden, stopte ik even bij een klein beekje. Er was nog iemand daar. Vincent, ne Duitse jongen. We grussten einander und schlugen vor zusammen zu wandern. En zo geschiede het. Den ganzen Tag haben wir geredet über viele viele Sachen. Es war sehr gemütlich. Hij zei dat hij vandaag een alternatieve weg zou nemen omdat de "antieke weg" langs industrieterreinen enz. loopt. Ook het stukje dat ik reeds gelopen had van Leon had hij met de bus gedaan omdat het niet mooi is. Tja, ik heb geen kaart of niets bij me en weet dus ook ni waar de weg me brengen zal.
' t Was een heel mooie, maar ook lastige dag. We liepen langs velden, door heuvelend redelijk dor landschap, picnickten op een bankske langs de weg ( ook hij ha een pan integral , kaas en salami mee. 't Was wel grappig da we onze maaltijden wa deelden. Vincent had zelfs in een potje peper en zout mee! En als dokter in spe, gebood hij me een mandarinetje en een stukske zwarte chocolade als Nachtisch zu essen. Mmmmmmm....)
Na een deugddoende maaltijd stapten we weer verder. En die rugzak woog al een heel pak meer! Amaai, da zal mog zwoegen worden... We vertelden over koetjes en kalfjes- weliswaar auf Deutsch- Hij had als civiele dienst (nog steeds verplicht in Duitsland) 18 maanden in Argentinië gezeten. Boeiende verhalen... Waar is den tijd van Peru??? (al de mooie herinneringen kwamen weer naar boven)
In de namiddag stelde hij voor zijn "nieuwe familie" te bezoeken in een dorpje da we passeerden. Ja, de mensen die van na de Pyreneeën gestart zijn, groepen ' s avonds zo wat samen om verhalen uit te wisselen, samen te koken enz. Hij noemt hen zijn nieuwe familie.
Nu, in de bar waren ze niet, we besloten dan maar met 2 wa te drinken en el sol! Zaaaaalig. Mijn rug was "zjeekenat" en dan doet da supergoe da de zon daarop schijnt. Ik wist dat ik blaren had, ma durfde mijn schoenen niet uit te doen.
Na een klein uurke pauze en 2 bierkes (kwestie van alle verloren mineralen weer op te krikken) trokken we verder. Amaai, mijn voeten brandden van de pijn! Ma ik wou ni stoppen omdat het ni meer heel ver was.
Aangekomen in de albergue de Jesus, werden we hartelijk ontvangen door Vincents nieuwe familie en de baas van de refugio. Na een rondleiding en kamerinstallatie, ben ik in den zaligen warmen douche gesprongen. Heerlijk is dat. ' s Avonds koelt het hier heel snel af en gezien ik wederom een kletsnatte rug had, wou ik asap douchen en verse warme kledij aantrekken.
Naar de winkel geweest om avondeten te kopen en het thuisfront od hoogte brengen van de avonturen. Hier weer gratis internet ter beschikking (is nu al de 2e keer en blijkbaar heel uitzonderlijk) . Ik weet niet of ik elke dag zo'n verslag zal schrijven, ma goed da zien we nog wel.
Mijn schouders en heupen doen pijn, mijn hielen zijn versierd met 2 hele grote blaren en mijn grote tenen ook! Da wordt afzien!!
De anderen die hier zijn hebben al een buik-en maagplaag gehad!(3 dagen kotsen, zwak zijn en diarree) Dat belooft!
Straks potje koken met de andere caminagangers, lekker slapen en morgen fris aan een nieuwe dag beginnen...
De eerste dag is history.
Ik hoop dat er nog veel zo'n mooie dagen mogen volgen...
ilse
1 opmerking:
Ge maakt er hier precies goed u werk van, ik volg geboeid :)
Goed om te horen dat het super meevalt, dat het zo mag blijven duren!!
Veel succes nog, en verzorg die voetjes goed!
Steven
Een reactie posten